ՍԴ-ի դիրքորոշումը վնասների հատուցման մասին (ՍԴՈ-1514):

ՀՀ Քաղաքացիական օրենսգրքի 477-րդ հոդվածը սահմանում է. «1. Մինչև առուվաճառքի պայմանագրի կատարումը ծագած հիմքերով երրորդ անձանց կողմից գնորդից ապրանքն առգրավվելու դեպքում վաճառողը պարտավոր է գնորդին հատուցել կրած վնասները, եթե չի ապացուցում, որ գնորդը գիտեր կամ պետք է իմանար այդ հիմքերի առկայության մասին: 2. Երրորդ անձանց կողմից գնորդի ձեռք բերած ապրանքը պահանջելու դեպքում վաճառողին պատասխանատվությունից ազատելու կամ նրա պատասխանատվությունը սահմանափակելու մասին կողմերի համաձայնությունն առոչինչ է»:
Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի կողմից տրված մեկնաբանությամբ նշվել էր, որ վիճարկվող հոդվածը կարգավորում է բացառապես այն իրավիճակը, երբ մինչև առուվաճառքի պայմանագրի կատարումը ծագած հիմքերով երրորդ անձանց կողմից ապրանքն առգրավվում է գնորդից և այլևս չի վերադարձվում նրան, ինչի հետևանքով գնորդը կրում է վնասներ: Մինչդեռ, այն պարագայում, երբ երրորդ անձանց կողմից ապրանքը գնորդից առգրավվում է որոշակի ժամանակահատվածով, ապա այդ ժամանակահատվածում գնորդի կրած վնասները ենթակա չեն հատուցման վաճառողի կողմից:
Վերոգրյալի համատեքստում Սահմանադրական դատարանն անդրադարձել է վիճարկվող դրույթում կիրառված «առգրավել» հասկացությանը:
Սահմանադրական դատարանը գտել է, որ վիճարկվող դրույթում կիրառված «առգրավել» հասկացությունը պետք է վերաբերի նաև այն առգրավումներին, որոնք կրում են ժամանակավոր բնույթ: Հակառակ պարագայում ստացվում է, որ անձի սեփականության իրավունքը ժամանակավոր առգրավման դեպքում սահմանափակվում է, անձը կրում է վնասներ, մինչդեռ դատարանի տված մեկնաբանությամբ՝ այդ վնասը ենթակա չէ վաճառողի կողմից հատուցման:
Այսպիսով, Սահմանադրական դատարանը արձանագրել է, որ Օրենսգրքի 477-րդ հոդվածի 1-ին մասին իրավակիրառ պրակտիկայի շրջանակներում տրված այն մեկնաբանությունը, ըստ որի՝ մինչև առուվաճառքի պայմանագրի կատարումը ծագած հիմքերով երրորդ անձանց կողմից գնորդից առգրավված գույքը վերադարձնելու դեպքում վաճառողը պարտավոր չէ գնորդին հատուցել առգրավման հետևանքով առաջացած վնասները, համահունչ չէ Սահմանադրության 60, 61 և 75-րդ հոդվածների պահանջներին:

Call Now